Ik ga graag naar het Gulbenkian Museum als ik in Lissabon ben. Op de vaste collectie ben ik na een bezoek of vijf nog steeds niet uitgekeken. Naast deze collectie zijn er altijd wisselende exposities, meestal van moderne kunst. Ik bezocht de expositie van José Almada Negreiros (1893-1970), een mij onbekende Portugese kunstenaar.

Museum Calouste Gulbenkian

Het Calouste Gulbenkian Museum in Lissabon is in 1969 gebouwd als laatste wens van de in 1955 overleden Britse zakenman (van Armeense afkomst) en kunstverzamelaar Calouste Gulbenkian.

De vaste collectie bestaat uit de kunstverzameling van de Fundação Calouste Gulbenkian (Calouste Gulbenkian Foundation).

De collectie is verdeeld in twee afdelingen:

  1. Oosterse en Antieke kunst
    • Kunst uit het oude Egypte
    • Grieks-Romaanse kunst
    • Kunst uit Mesopotamië
    • Kunst uit het Midden-Oosten
    • Islamitische kunst
    • Armeense kunst
    • Kunst uit het Verre Oosten
  2. Europese kunst
    • Boekdrukkunst/manuscripten
    • Beeldhouw- en schilderkunst van de vijftiende tot de zeventiende eeuw
    • Toegepaste kunst: een breed overzicht van kunstvoorwerpen van de elfde eeuw tot halverwege de twintigste eeuw. De nadruk ligt op Franse kunst uit de achttiende eeuw en het werk van de Franse edelsmid en glaskunstenaar René Lalique.
    • Renaissancekunst van Nederlandse, Vlaamse, Franse en Italiaanse meesters
    • Schilderkunst van de achttiende en negentiende eeuw, onder andere Francesco Guardi en een collectie Engelse schilderkunst

Het gebouw ligt te midden van veel groen. Rondom het museum is een mooie grote parkachtige tuin waar je heerlijk kunt rondslenteren. Deze tuin is vrij toegankelijk. Er worden regelmatig concerten gegeven in het openluchttheater.

Het Gulbenkian Museum. Foto Bruce Tuten

José de Almada Negreiros

José Almada Negreiros schilderde, tekende, maakte theaterdecors, schreef toneelstukken, gedichten, verhalen en een roman, Nome de guerra (in 1999 in een Nederlandse vertaling van Catherine Barel als Schuilnaam Judith).

Hij werkte nauw samen met o.a. Fernando Pessoa en Mário de Sá-Carneiro binnen de beweging van het modernisme in Portugal. Hij zorgde met allerlei provo-achtige ludieke acties voor de nodige ophef in het literaire wereldje van Lissabon. Verder acteerde hij in films en voorzag hij diverse gebouwen van prachtige gebrandschilderde ramen, tegeltjestableaus en muurschilderingen.

Straatacrobaten (Saltimbanchi). Vanaf het begin van de 20ste eeuw werd het circus een belangrijk thema voor kunstenaars in literatuur en schilderkunst. Foto Pedro Ribeiro Simões

De expositie

Onder de titel ‘Uma maneira de ser moderno’ (Een manier om modern te zijn) is er tot 5 juni 2017 een overzichtstentoonstelling van zijn omvangrijke oeuvre in museum Gulbenkian in Lissabon, die een uitstekend beeld geeft van de vele stijlen die hij als kunstenaar hanteerde. Waarop hij steeds een geheel eigen stempel drukte. Zo zie je bijvoorbeeld invloeden uit de Cobragroep en het kubisme.

De expositie toont een groot aantal werken die verdeeld zijn over 8 thema’s. Hieronder van elk thema een foto en een korte omschrijving.

Mocht je naar Lissabon gaan of een reden zoeken om te gaan, dan is dit een hele goede!

Hier vind je veel foto’s van werken en informatie over deze veelzijdig kunstenaar: José de Almada Negreiros: a way of being modern.

José de Almada Negreiros: a way of being modern

Tot 5 jun1 2017
Dagelijks geopend van 10 tot 18 uur
Dinsdag gesloten

Museu Calouste Gulbenkian, Galeria Principal e Galeria do Piso Inferior da Sede
Av. de Berna, 45A, Lisboa
(+351) 217 823 000
Google Maps »
Toegang € 5 (alleen voor de wisselende exposities)
Zondag na 14 uur gratis entree.

Bronnen: eigen bezoek, Zuca Magazine, Wikipedia

5 Replies to “José de Almada Negreiros, een veelzijdig kunstenaar”

  1. Goeie, Winy! Je hebt ons geïnspireerd om bij een volgend bezoek aan Lisboa naar Gulbenkian te gaan om deze tentoonstelling te gaan zien.

    1. Niet te lang wachten dan Henk, de tentoonstelling loopt tot 5 juni. Goede reden om snel weer eens naar Lissabon te gaan. Heerlijke stad.

  2. Leuk artikel en mooie kunst, het museum ligt op loopafstand van busstation Sete Rios, dus als je wat wachttijd te overbruggen hebt, zeker de moeite waard!

  3. Toen in 1997 het eerste boek van Pessoa in vertaling van August Willemsen bij Arbeiderspers verscheen viel de rode kaft erg op… het was een schilderij van Negreiros. Zo heb ik hem toen al ontdekt. Het grote origineel hangt te pronken in Casa Fernando Pessoa, ook in Lissabon. Vorig jaar speelde ik er mijn voorstelling over Pessoa en heb ik het voor het eerst in het ‘echt’ gezien. Erg indrukwekkend. Het stelt de dichter voor aan zijn bureau, naast hem het tijdschrift waarin ze samen (schilder en dichter) publiceerden.

  4. De expositie over Almeida heb ik ook gezien en was enorm onder de indruk van zijn veelzijdigheid en ‘productie’. Wat een enorm oeuvre heeft die man nagelaten!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *