Portugal Portal

Eén van de voordelen van het rijden van oudere tweedehandsauto’s, is dat we regelmatig een praatje maken met Portugezen. Zo’n praatje is niet allen goed voor het oefenen van onze Portugese spraak, maar minstens zo gezellig. Bovendien is een oude auto een uitstekende manier om achter de ware Portugese aard te komen. Tenminste, dat is onze ervaring.

Jipe

Tot voor kort reden mijn vriendin en ik in een robuuste 4×4 uit het bouwjaar 1997. Dat onze Jipe vrijwel geen lak meer op haar stalen platen had, deed ons vrij weinig. Ook draaiden we vrijwel alleen cd’s in de auto, omdat de ontvangst van radiozenders beneden alle peil was. Op de snelweg reden we niet harder dan 100 kilometer, anders konden we elkaar niet meer verstaan. Het elektrisch aangedreven linker voorraampje ging langzaam, maar soepel naar beneden. Naar boven was een ander verhaal, maar omdat de airco niet meer functioneerde, waren we allang blij dat het raam sowieso openging.

Met deze auto stonden we met enige regelmaat ongewenst stil. Bijvoorbeeld op een vrijdagmiddag laat, op weg naar vrienden in het noorden van Portugal, waar onder de motorkap van onze auto plotsklaps een hoop stoom vandaan kwam en één van de wijzers op het dashboard op tilt sloeg. Op die plek hebben we ontzettend vriendelijke Portugezen leren kennen, die onze auto voor een dag of twee liefdevol op hun erf opnamen en er op toezagen dat alles in orde kwam. Zo kenden zij de lokale garagist, die – hoe bestaat het – net voorbij kwam rijden in het dorp toen we met z’n allen de schade onder de motorkap aan het inspecteren waren. Omdat het vrijdagmiddag laat was, maakten we alvast een afspraak voor maandagochtend.

Lekke band

Ook aç hadden we na de aanschaf van de tweedehandsauto gloednieuw rubber om de velgen laten leggen, toch kregen er mee te maken: lekke banden. Op één band na zijn al onze autobanden lek geweest. Eentje zelfs twee keer. Het is voor mij inmiddels een koud kunstje om een band van groot formaat te verwisselen. Na één van onze wandelingen hadden we (weer) een lekke band. Een dikke spijker doorboorde het rubber in de rechterachterband en stak er nog een centimeter of vier bovenuit. Het was een warme zondagmiddag en de auto stond in een klein dorp op 20 minuten rijden van Aveiro. Zoals gezegd, we waren geoefend. Dus de reserveband stond met een minuut of twee paraat, de krik had de auto binnen 3 minuten omhoog getild en na 5 minuten en dertig seconden kon de wisseling van banden gebeuren. Alleen kregen we met geen mogelijkheid het wiel met de doorboorde autoband los. Dus we gingen op zoek naar hulp.

Hulpvaardig, bescheiden en eervol

In het plaatselijke café, een meter of honderdvijftig verderop van de plek waar onze auto stond, bestelden we koffie en deden ons verhaal. De barvrouw en drie vaste klanten overlegden kort en de plaatselijke monteur, o Senhor João, werd direct gebeld. Hij zou naar de plek van onze auto toekomen en komen helpen, verzekerde hij. Dat het zondag was, deerde hem niet. Hij zou er met vijf minuten zijn. En dat klopte. Hij kwam aan, zette zijn eigen auto achter de onze en liep vastberaden op ons af. We vertelden het probleem en na een korte inspectie, knikte meneer João en liep naar zijn auto. Daar haalde hij een flinke hamer uit de kofferbak. Met een paar rake klappen wist hij de velg los te krijgen van de wielophanging. Oorzaak van het probleem: corrosie, waardoor de velg aan de auto was vastgeroest. Hij zette de reservewiel erop en hielp onze auto liefdevol en professioneel op vier wielen. We konden weer rijden. En nee, hij wilde het niet hebben over een vergoeding, was zelfs beledigd, dat we hem geld wilden aanboden. Zo deden de bewoners dat hier. Wie hulp nodig had, kreeg dat. Punt.

O Senhor João vertrok en wij liepen terug naar de het café, bestelden een biertje en bedankten de bediening en vaste gasten voor hun hulp. We vertelden ook dat meneer João geen geld wilde aannemen, maar dat we wel graag onze dank wilden laten blijken. De oplossing voor een bedankje was simpel: via het café. De eerste zeven dagen dat João zijn dagelijkse kop koffie met aguardente in het café kwam drinken, was voor onze rekening. We betaalden de tien euro cash vooruit. Dat was inclusief de twee door ons genuttigde biertjes en veertig eurocenten fooi.

Nieuwe oude auto

Sinds een maand of drie hebben we een nieuwe tweedehandsauto. Uit 1999 dit keer. Het eerste verhaal heeft zich inmiddels al opgetekend met onze nieuwe garagist in de hoofdrol. Alleen daarom kan ik iedereen een oude auto aanraden. Je komt nog eens ergens.