Portugal Portal

Ze keken naar voorbijtrekkende stervelingen, de waterspuwers. Ongeïnteresseerd zoals ze al honderden jaren deden. Hij stond met z’n rug naar het waterbekken. In een pose die je pas achteraf herkent.

Onwijs

Gekleed in vakantie-uniform, een zwarte korte broek, T-shirt en teenslippers. Met een armzwaai plonsde het geldstuk in de fontein. In een sierlijke boog over zijn linkerschouder geworpen.

Kleurrijke huizen die smalle straatjes omlijsten. Geen brede avenues die elkaar ontmoeten op luisterrijke pleinen. In dit schilderachtige dorpje Caldas de Monchique.

Een gevalletje standaard bijgeloof in praktijk gebracht, dacht ik. Volgens de hardnekkige mythe. Wordt je een belofte in het vooruitzicht gesteld. Door een muntje achterover te gooien.

Gegarandeerd bezoek je dezelfde plek. In elk geval nog één keer in je leven. Tenminste, als het betaalmiddel in het water belandt. Een glansrijk geslaagde poging zonder meer.

Onze dagen doorbrengen, anders dan voorheen. Onbestendig door virusdreiging in de huidige tijd. Je kunt er beter niet (te) bang voor zijn.

Onzekerheid hoort bij het leven. Net als overleven. Inmiddels wel een uitdaging. Tegenwoordig geen vanzelfsprekendheid. Leven tussen hoop en vrees. In het hier en nu.

Welgemoed

Zonder die absolute gerichtheid. Puur op de toekomst. Een perspectief dat verschoven is. Plotseling naar de achtergrond. Alsof wij vrede sloten met ons lot.

Een idyllische ligging in dit steile landschap. Dat zich uitstrekt als een groen tapijt met weelderige bebossing. Geaccentueerd door knalgeel bloeiende acacia’s.

“Het stel is identiek gekleed. Elegant tot in detail. In de kleurrijkst denkbare uitdossing. Alsof zij de wereld aan het lachen willen maken.”

Grappig uitgedrukt, maar geen flauw idee. Wie het opschreef. Mij bijgebleven, dat weer wel. De vrouw spreekt enkele woorden waarin gegiechel doorklinkt.

Uitbundig staat de zon te schijnen, vandaag. Omringd door de staalblauwe lucht. De kleuring van de gekalkte huizen straalt mee. Des te intenser oplichtend geel. Zodra het felle zonlicht er vat op krijgt.

Op het doodstille terras aan een drankje vooraf. Lijkt ’t of ze haar uitspraken onmiddellijk relativeert. Ondertussen kijkt haar metgezel nogal zuur. Alsof hij door de woorden werd besmet. Een man met kordate grijze krulletjes.

Opmerkelijk

Een kanjer van een Nikon hangt om z’n nek. Met een enorme telelens. Die omhoog wijst naar het heelal. Als een kruisraket op ’t punt van lancering. Haar hand strijkt over zijn ziekelijke huid die bijna transparant lijkt.

Mooi doorkijkje op 250 meter boven de zeespiegel. Over de prachtige vallei van Serra de Monchique. Zo overdadig groen, beschenen door een unieke lichtval. In een oase van rust. Voorwaar een paradijselijk toevluchtsoord.

De eetzaal in het restaurant is afgeladen. Met geroezemoes, kletterende borden, rammelend bestek en kauwende monden. Gedienstige obers en serveersters houden toezicht. Op een ongestoord verloop van het voederen.

Subliem

De deuropening vult zich. Een nieuwe gast achter een rollator. Van middelbare leeftijd zo te zien. Moeizaam onderweg naar een vrije tafel. Zijn tong leidt een zelfstandig bestaan. Eruit en weer terug in de mond. Afhankelijk van de inspanning die het lichaam zich getroost.

Buiten stuift een kluitje vlinders uiteen. Ze wervelen omhoog in een paarsachtig blauwe wolk. Als een aanmoediging, een compensatie. Voor het menselijk gebrek, zo eigen aan dit gezondheidswalhalla.

Dankzij doorzettingsvermogen om maximaal zelfstandig te functioneren. Ondanks het gemis aan fijne motoriek die z’n handicap onderstreept. Weet de man het gevallen rietje van de grond te rapen. Onmisbaar om te kunnen drinken.

Verpozen

Een hele opluchting. De ontspanning op zijn gezicht zegt genoeg. Echte blijdschap en tevredenheid. Geluksgevoel onder gegeven omstandigheden. Dat verder gaat dan menselijke imperfecties.

In deze verwenplaats met thermale baden. Om je wankele conditie een oppepper te geven. Van spa, sauna, kuurbad tot zuiver bronwater. Sinds een eeuw voor Christus volop populair. Heilige wateren noemden de Romeinen die opborrelende wellen.

De een is de ander niet. Pech, als je achteraan stond. Bij het uitdelen van de porties. Afgescheept met een onvoorspelbaar lot. Waardoor gezondheid op rantsoen is. Dan blijft alleen maar over het beste ervan te maken.

Geschenk

De natuur trekt zich nergens wat van aan. Onverstoorbaar voor kleinmenselijk leed. Welke Plagen van Egypte de mensheid ook belagen. Geluk bestaat niet, las ik ergens.

Gunstig toeval wel. Met kortstondige gevoelens van tevredenheid over onszelf. En het leven, zonder tegenslag of lijden. Gestolde momenten van hoop, verlangens en strevingen.

De avondlucht ziet eruit als glimmend lood. Op deze dag waarop alles klopt. Nog maar een fractie zonnestralen komt boven de horizon uit.

De Portugese avondhemel schildert een gouden gloed. Intense kleuren van geluk, daarom veelkleurig.