Innemend klonk de hartelijke onveranderlijkheid in zijn stem. Zo zoet als kalmerende muziek. Even vertrouwenwekkend als zijn chocoladebruine hondenogen. Zeer charmerend en overrompelend.

Uitgestapt bij het laatste restje zonlicht. Botergeel schijnt het naar binnen. Over tafels bezet door kwebbelende Portugese lekkerbekken. Onder ‘ons’ met de dorpsbewoners.

Verpozen

Hoje á noite nesta adega. Cozido à portuguesa. Aanschuiven bij een geliefd nationaal volksvermaak. Bij elkaar zitten om te kletsen en eten. Met familie, vrienden of kennissen.

Onverstoorbaar werkten ze door. De stratenmakers in Avenida 25 de Abril. Ongelooflijk en onverwacht was het verkeersinfarct in Beco dos Lopos.

Onder het genot van een glaasje vinho. In de adega heerst een ontspannen sfeertje. Aan tafel met oma Rita en opa Dick. Al keuvelend passeren alledaagse gebeurtenissen de revue.

Tik, tik, tik hoorde je onafgebroken. Het zandbed mooi gladgestreken. Om het plaveisel te herstellen. Verfraaid met originele Portugese keitjes. Vakkundig in het gelid gehamerd. Geen oneffenheid meer te zien.

Stratenmakers aan het werk
De stratenmakers in Avenida 25 de Abril. Foto Robert Steur

Teuten

Achter elkaar aan reden ze het weggetje in. Op zoek naar een parkeerplaats. Onmogelijk daar links in dat smalle straatje. Volgezet met tafels en stoelen. Gadegeslagen door nieuwsgierige ogen.

Voor een babbeltje bleek ie best te porren. Onze taxichauffeur even praatgraag als mijn kapper. Zo’n vrijgevochten type. Zwaar besnord en goedlachs. Onderweg manoeuvreerde hij reuze efficiënt, superslim en behendig.

Vaardiger dan die wanhopig onhandige foutparkeerders. Ondertussen z’n culinaire voorkeuren openbarend. Voor kip piri-piri in de eerste plaats. Mits scherp genoeg en volop kruidig van smaak.

Pas half maart. Toch al dat schitterende weerbeeld. De natuur leek compleet van slag. Met torenhoge zomerse waarden. Naar Hollandse maatstaven dat wel. Opvallend warm, windstil, zonder ook maar het geringste druppeltje regen.

Hoognodig

Verderop ook al werklui druk in de weer. Te horen aan het gierende geluid van een cirkelzaag. Die korte metten maakte met woekerende eucalyptussen.

Snoeiwerk aan de eucalyptussen
Korte metten met woekerende eucalyptussen. Foto Robert Steur

Alle voorbereidingen volop aan de gang. Voorafgaand aan het zomerseizoen. Best goed zijn ze erin hier. Vaklui bij de constructie van keermuren. Voorkomen is beter dan genezen.

Want de stijgende zeespiegel ondermijnt stilaan de minipromenade. Tegenwoordig toont de oceaan zich alsmaar hongeriger. Niets ontziend blijkt het oprukkende water. Dat onstuitbaar het strand verslindt.

Opgesloten zat de meute beteuterd kijkende dwaalparkeerders. Paniekerig om zich heen speurend. Tevergeefs, ook de overkant bleek geblokkeerd. Door betonnen bankjes. Achteloos verspreid tussen wuivende palmen.

Werklui die een keermuur bouwen
De constructie van de keermuur in Olhos de Água. Foto Robert Steur

Verdwaasd

Zorgelijk toonde zich de ‘taxista’. Over ongezonde hebbelijkheden. Zoals de geneugten van zijn vrouw, een kettingrookster. Verslingerd aan de rode wijn. Vertrouwelijk boog hij opzij en gaf het ruiterlijk toe.

Zelf bleek hij er ook niet vies van. Wel van roken. Een walgelijke gewoonte. Een die dat vrouwmens maar niet afleerde. Hij keek er stuurs bij met samengeknepen mond. En een diepe rimpel van afkeuring op z’n voorhoofd.

Alsof de verkeersindigestie vanzelf zou oplossen. Tja, parkeerplaatsen zijn er zat natuurlijk. Bovenin het dorp. Ach, Portugese automobilisten en een stukje moeten lopen. Dwarsparkeerders gevangen in een fuik.

Dan maar weer terug, achteruit. Want omkeren dat gaat hier echt niet lukken. Het duurde even eer zij het doorkregen. Vanaf het terras weerklonk een aanmoedigend applaus. Onaangedaan tikten de stratenmakers iedere seconde af.

Pedant

Prat ging ie op zijn talenkennis. De hele weg ratelend in rap Portugees. Doorspekt met ondersteunende Engelse zinswendingen. Gebrekkig uitgesproken.

Overigens half verstaanbaar door verkeersgeluid. Van korte nijdige salvo’s. Uit optrekkende en remmende auto’s. Bij het uitstappen kreeg ik ’t toegeschoven. Dat beduimelde visitekaartje.

Een handgeschreven telefoonnummer. Slordig erop gekalkt. Obrigado chauffeur, boa noite en tot ziens. Vast een bijklusser met een stevig tarief. Het kan maar zo. Vergeeflijk, vooruit maar. Vanwege de veilige rit, bovendien onderhoudend.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *