Als je de lokale wegen in het gebied tussen Tomar, Torres Novas, Abrantes en Serra volgt, de wegen die door talloze gehuchten leiden, vaak niet meer dan een handvol huizen, dan zie je in vrijwel elk gehucht een café. De koffie daar is onveranderd sterk en goedkoop. Zelden meer dan 60 cent. Ook wordt in verschillende cafés een simpele maaltijd geserveeerd. Zelden meer dan 7 euro. En vaak verrassend smakelijk. Ga ook vooral even in de keuken kijken en vragen en zien wat de pot schaft. De kok(kin) stelt het zelfs op prijs.
Door gastcolumnist John van Beek uit Olalhas
Deze cafés zijn de ontmoetingsplaats van de plaatselijke bevolking. Meestal voornamelijk mannen. Er wordt niet al te veel gezegd en er is immer een TV, die luid en duidelijk het Portugese nieuws brengt. Op zondagmiddagen zitten hele families bij elkaar.
Niet direct duidelijk is dat soms naast het café ook een soort winkeltje gedreven wordt. Ook de gasflessen kunnen omgeruild worden. Je kunt er verse producten krijgen, die deels door de lokale kleine agrariërs zijn ingebracht. Prijzen? Laag natuurlijk.
Als je zo’n café met een zekere regelmaat bezoekt, als was het maar voor die goeie koffie alleen, dan zie je steeds dezelfde mensen (mannen). Die vriendelijk maar onderzoekend groeten en verrassend weinig met elkaar spreken. De gemiddelde leeftijd van die (mannelijke) bezoekers is hoog. Zo te zien zijn velen niet meer actief in het werk dat zij ooit deden. Maar in het café en met die bezoekers is een schat aan informatie beschikbaar. Van de plaatselijke schilder tot de beste timmerman. In het café ontmoet men elkaar. Bij elkaar thuis afspreken, zoals bij ons Hollanders nogal gewoon, is hier niet gewoon. Het café is de ontmoetingsplaats.
Wij waren zo gelukkig om in de buurt van Portugezen te komen wonen die Frans en Duits spreken. Nou ja, spreken. Het zijn zeventigers en tachtigers die geruime tijd in het buitenland hebben gewoond en gewerkt. Die hebben ons wel thuis voor de lunch gehad. Maar ja, die hebben de gewoonte uit die buitenlanden mee naar huis gebracht.
Natuurlijk is de taal een uitdaging voor ons als nieuwkomers in deze kringen. Ik lees dat Google (weer) nieuwe en betere vertaalsoftware heeft uitgebracht. Dus wellicht kunnen wij binnenkort een relevant gesprek voeren in het café. Dan wordt het echte koffietaal.
Leuk stukje, heel herkenbaar 🙂