Portugal Portal

Het lijkt eeuwen geleden, maanden voordat corona in ons leven kwam, toen we in de maand oktober in Portugal waren. Overal op velden en langs wegen heerste het van zinderende activiteit: het oogsten van de druiven. Het was prachtig nazomerweer en hét moment om op het terras van het dorpsrestaurant te gaan lunchen.

We zitten breeduit te genieten van alles wat zich voor onze ogen afspeelt. Het pleintje met tractors waarvan sommige afgeladen zijn met volle tonnen als bewijs van de noeste arbeid van die ochtend. Voor de druivenplukkers is het nu tijd om de innerlijke mens te versterken en dat doen ze liever binnen waar de airco op volle toeren draait. En te horen aan de herrie die naar buiten weergalmt, is het er behoorlijk druk.

Vaste klanten

Onze bestelde inktvis met knapperig gepofte aardappeltjes à murro en het speenvarken met frites en pepersaus smaken voortreffelijk. We drinken er natuurlijk een koele vinho verde bij.

Zo af en toe sjokken andere eters ook voldaan naar buiten. Ze steken een sigaretje op en praten wat met degenen die er al zaten, in afwachting van hun espresso met bagaço. Dit wijndistillaat van rond de 40% is een extraatje voor de vaste klanten. En dat zijn er heel veel.

Omhoog

Druppelsgewijs komen ook meisjes en een enkele jongen in gele hesjes naar buiten, om meteen de uiterste hoek van het terras in bezit te nemen. Ontspannen liggen ze languit op de grond met de benen omhoog tegen de muur. Er ontstaan drukke heen-en-weergesprekken en gierende lachbuien. Sommigen komen moeizaam naar buiten strompelen, niet gewend aan de lange wandeling die ze net achter de rug hebben.

Te voet

Terwijl ze, schat ik, nog zeker drie dagen hebben te gaan voordat ze op hun eindbestemming zijn, want het is duidelijk dat ze, zoals zovelen, te voet naar Fátima gaan onder begeleiding van twee drukdoende dames. De ene is een bleke lat met rossige lange krullen en wijd opengesperde ogen, de andere een ronde stevige in een legging die de schommelende achterkant des te heviger doet uitkomen. Ze hebben het druk met het uitdelen van crème uit een grote tube en raadgevingen over zere voeten.

Belofte

Op het pleintje staan nog verschillende tractors vol lege kunststofbakken. Na wat getoeter rijden ze weg met in de aanhanger mannen en vrouwen die hun belofte om druiven te helpen plukken nu waar gaan maken.

Op het terras is inmiddels een aangename mengeling ontstaan van oudere en jonge mensen, elk met hun eigen doel. Tussen de druivenplukkers ontspint zich een soort werkgesprek. Wie kent wie nog van vorig jaar, is dat een familielid of is diens buurvrouw misschien een dorpsgenoot?

Cristo

Aan de tafel naast hen is de bleke rossige begeleidster hevig in gesprek met een man. Ze noemt hem padre. De tekst op haar T-shirt eindigt met Cristo in koeienletters. De man met bril en baard luistert stil. Hij heeft zijn wandelgympen uitgetrokken. Zijn voeten rusten op zijn veiligheidshesje. De onderkant van zijn witte sokken zijn kleddernat en blauw.

Genieten

Op de plaveien liggen de jongeren nog steeds in de schaduw te relaxen. De heilige maagd moet nog even wachten.

Uiteindelijk zijn wij degenen die opstappen, niet gehinderd door Fátima- of druivenplukverplichtingen trouwens. We hebben vandaag niets anders te doen dan eten, drinken en genieten. Dan is het een prettig weten dat de wijn voor volgend jaar bijna is geoogst en op een haar na is gezegend.