In een tweede bijdrage voor Portugal Portal over zijn favoriete plekken in Lissabon schrijft Jule Hinrichs over de Miradouro da Nossa Senhora do Monte, met het mooiste overzicht over de stad. Het is geen heel bekende miradouro en Jule Hinrichs kwam er pas voor het eerst na vele eerdere bezoeken aan Lissabon.
Het kasteel, o Castelo de São Jorge op zijn Portugees, torent hoog boven Lissabon uit. Het is een van de kenmerkende punten van de stad en de eerste keer dat ik er was ben ik er prompt naartoe gegaan. Dat ging dan via de bekende route die haast iedereen neemt, eerst omhoog naar de Sé kathedraal en dan nog steiler omhoog naar de kasteelwijk. De wijk is wel aardig, het kasteel zelf boeit me eigenlijk niet zo en ik heb slechts een enkele keer een kaartje gekocht om naar binnen te gaan.
Graça
Misschien omdat de klim vermoeiend kan zijn, zeker in de hitte van de zomer, heeft het wat langer geduurd voor ik een keer de moeite nam om van het kasteel door te lopen naar de wijk erachter, Graça. Dat is ook de naam van de volgende van de zeven heuvels waar de stad op gebouwd is. Graça is nog een heel oorspronkelijke Lissabonse wijk. Bij het plein Largo da Graça is naast de kerk, de Igreja da Graça, een parkje met een fraai uitzicht over stad: de Miradouro Sophia de Mello Breyner Andresen. De miradouro – uitzichtplaats – is vernoemd naar een bekende schrijfster en biedt een prachtig panorama van Lissabon.
Estrela d’Ouro
Het heeft nog langer geduurd voor ik ver genoeg doorliep om, nog steeds in Graça, terecht te komen in de wijk Estrela d’Ouro, Ster van Goud. Dat is meer een buurtschap, enkele straten met huizen van een bescheiden omvang, die de vermogende banketbakker Agapito Serra Fernandes in het begin van de twintigste eeuw opzette om het personeel van zijn koekjes- en gebakfabriek te huisvesten. Fernandes was een idealist die het lot van zijn arbeiders wilde verbeteren, in een tijd dat nog hele gezinnen in krotten woonden. De wijk is nu nog goed herkenbaar aan de van kleine stenen gevormde zwarte sterren in het plaveisel. Midden in de wijk staat de villa die Fernandes ooit voor zichzelf bouwde, tegenwoordig in gebruik is als bejaardentehuis voor dames.
Senhora do Monte
Vanuit Estrela d’Ouro iets teruglopend door de Rua Josefa Maria en dan door de Rua Senhora do Monte, is het niet ver naar de hoogste miradouro van de stad en ook de enige met een uitzicht over meer dan 180 graden. Naast het kleine witte kerkje Nossa Senhora do Monte, Vrouw van de Heuvel, is dat de Miradouro da Nossa Senhora do Monte. Toen ik daar voor het eerst stond schaamde ik me bijna deze plek in de stad niet eerder ontdekt te hebben. Dat het ontbreekt in de folders en de populaire toeristenboeken is niet altijd een excuus.
Vanachter het gietijzeren hek langs de rand van de miradouro is helemaal links Igreja da Graça te zien, dan de Miradouro Sophia de Mello Breyner Andresen, vervolgens het kasteel, de Taag en in de verte de oude brug over de rivier, de Ponte 25 de Abril, en weer iets verder naar rechts de wijken Chiado en Bairro Alto. Aan de rechterzijde van de miradouro is er een overzicht over de nieuwe stadswijken, zoals het winkelcentrum Amoreiras, en ook nog een deel van het vliegveld.
Mouraria
Recht onder de miradouro ligt de oude stadswijk Mouraria waar de Moren naartoe werden verbannen na de herovering van Lissabon door de christelijke troepen op de islamitische overheersers. Van bovenaf is goed te zien wat een gat er in de wijk is geslagen voor de aanleg van het Praça Martim Moniz, het plein vernoemd naar een van de helden van de herovering van de stad. Voor de aanleg werden in de vijftiger jaren van de vorige eeuw tijdens de Salazardictatuur hele huizenblokken gesloopt. Het plein geldt al heel lang als een stedenbouwkundige mislukking.
Bij de Miradouro da Nossa Senhora do Monte is het nooit druk. Toeristen moeten het echt weten te vinden, ik kan ervan meepraten. De Lisboetas zijn er wel mee bekend, maar moeten er ook iets voor overhebben om er te komen. Het ligt niet op een doorgaande route. Het is een wat dromerige plek en het heet dat verliefde stelletjes er graag afspreken. Er staan banken om op te zitten, en als die in de middag in de volle zon staan is er een strook grasveld met beschutting van de bomen. Ik kom er graag vanwege de rust, vanwege het mooiste uitzicht over de stad en omdat het me voldoening schenkt deze bijzondere plek in Lissabon toch gevonden te hebben.