Om uit eten te gaan naar een, voor ons, onbekend restaurant is spannend. Ten eerste omdat de Portugezen vrij laat eten. Wij zijn dat niet zo gewend, wij vinden om 20.00 uur eten al aan de late kant. We zijn dus meestal de eerste mensen in het restaurant, hopend dat er meer gasten komen. Dit is echter niet altijd het geval.
Ten tweede kun je spreken van geluk als de kachel brandt, in de wintertijd. De Portugezen vinden het heel normaal om met de jas aan te eten.
Eten in een restaurantje
In een naburig dorpje in een straatje achteraf zou ons eetfestijn plaatsvinden. Toen we voor de deur stonden hoorden we stemmen… dat leek goed! Er waren meer mensen.
Eenmaal binnen viel het toch tegen, behalve de chef was er niemand. De tv stond aan, zoals in alle restaurants en cafés in Portugal, dus daar kwam het lawaai vandaan. De chef stond meteen op en deed het licht aan in het restaurant. We konden gaan zitten, plaats genoeg. Het was er steenkoud.
Het restaurant lijkt wat op een museum, er staan oude machines, netjes gerestaureerd en er hangen allerlei gereedschappen aan de wanden. Het is een werkplaats van vroeger, maar het is ons niet duidelijk wat het voor werkplaats is geweest. Op zich helemaal geen ongezellige plek, maar alsjeblieft, doe een van de drie kachels aan. Dat kost hout natuurlijk.
Met tegenzin gingen we zitten. De chef was direct al in de keuken verdwenen. Zijn vrouw kwam de kaart en het brood brengen. Ik zei nog dat het zo koud was, maar ze lachte wat. We stonden op het punt om weer weg te gaan, maar dat vonden we eigenlijk een beetje gênant. Hadden we het maar gedaan.
Dus de jassen tot de nek toe dicht en maar hopen dat we een beetje warm zouden worden van de wijn. En maar hopen dat er nog wat meer mensen zouden komen dineren.
De kaart zag er wel aardig uit, maar dat konden we achteraf niet van het eten zeggen. We bestelden. Henk koos varkensfilet met een gebakken ei, frietjes en salade. Had ik dat ook maar gedaan… Ik koos karbonade met frietjes en salade.
Het eten kwam redelijk snel en het stelde niets voor. De frietjes lauw, de salade bestond uit slabladeren met wat azijn. Mijn vlees ging mee naar huis voor de honden van de buren. Henk zijn vlees was nog wel redelijk. Wat een ongezelligheid, wat hadden we een spijt dat we niet weggegaan waren.
Toen de vrouw kwam afruimen vroeg ze of we nog dessert of koffie wilden. Nee dank u, graag de rekening en gauw naar huis naar de warme kachel. Wat een afgang was dit.
Er kwamen overigens geen nieuwe klanten bij!
Eten op de markt
Ga je naar een markt bij ons in de omgeving dan zeg je kip eten. In het begin toen we de markten bezochten was ik wat huiverig wat betreft de hygiëne. Maar je moet alles een keer meemaken. Nu durf ik het echter aan en het is een belevenis.
Inmiddels kennen we de gezelligste kraam. Korte, gezette vrouwen in de bediening, half schortje voor waar de buik overheen hangt, petje of mutsje op voor de hygiëne. Ze lopen hun korte benen uit het lijf, maar hebben alles onder controle.
Onder een grote luifel staan lange rijen tafels met krukjes. Grote roosters met hele kippen draaien boven de gloeiende kooltjes die in een in de lengte doorgezaagd olievat liggen. De rook gaat alle kanten op.
Als we plaatsgenomen hebben op de krukjes komt een van de gezellige dames eraan. Ze lacht van oor tot oor en terwijl ze onze tafel afveegt met een groezelig doekje en noemt op wat er te eten valt. Bacalhau, speklapjes en kip, met frites en salade.
We nemen de kip. Als ik zeg dat we voor één persoon willen, vraagt ze of mevrouw niets wil eten. Ik zeg dat ik een beetje van het bord van mijn man eet. We kennen de porties hier, groot!
Terwijl ze nog bij ons aan de tafel staat roept ze onze bestelling naar degene die bij de kip staat en naar een andere hoek waar een oudere dame de frites en salade klaarmaakt. Tegelijk wast die vrouw ook de borden af in een grote teil water.
In een mum van tijd brengt de nog altijd lachende vrouw, twee borden, bestek, brood en de wijn met glazen die ook omgespoeld worden in een teil water. Alcohol doodt bacteriën denken we maar.
Binnen een paar minuten staat alles voor onze neus en het ziet er lekker uit. De kip is heerlijk gekruid met piri piri. De salade, dezelfde die je hier overal krijgt, is heerlijk, vooral de grote zoete vleestomaten.
Als we alles op hebben, behalve de botten, willen we betalen. Acht euro, en allebei meer dan genoeg gegeten.
Dag, dag!
Ik heb instemmend uw verhaal met een grote glimlach zitten lezen. Mooi stuk. Dank daarvoor. Wij komen al sinds 1999 een paar keren per jaar Portugal. Inmiddels het hele land al doorkruist: gelopen, gefietst, flydrive, op de bonnefooi door het land trekken. Wij houden zo van dit land, behalve het eten. Vrijwel nergens hebben wij lekker gegeten. Het is iedere ochtend een diepe zucht bij de vraag wat wij die dag gaan eten? In het hotel krijg je als ontbijt vaak kleffe broodjes, plakkerige kaas en koffie die naar slootwater smaakt. ’s Middags willen wij wel eens een bacalhau a bras eten in een lunchroom. In de supermarkt halen wij wat extra maagvulling: puntbroodjes en snacks, zoals chips , pinda’s en bacalhau fritas. De uit Nederland meegebrachte pindakaas of jam maken de lunch toch wel een feestje. ’s Avonds begint het ritueel. Veel heen en weer lopen om te kijken waar wij willen eten. Zitten er al mensen in het restaurant? Zitten daar ook Portugezen? Wij gaan niet naar restaurants waar veel toeristen zitten, want dan is het vaak patat, ketchup met een stukkie vlees. In ons uitgekozen restaurant bestaat onze maaltijd uit veel brood vooraf, gevolgd door een kleine portie aardappelen met sla (slabladeren met groene tomaten besprenkeld met azijn). Dit nemen wij maar voor lief, want wij zijn nog lang niet uitgekeken op dit schiereiland. Vlak voor de Kerst verkassen wij bijna altijd naar een van de zonnige Canarische eilanden. Hoe heerlijk is daar het eten en ook supergoedkoop.
Ik hoop dat er iemand reageert met de gouden tip: voor echt heerlijk eten moeten wij daar of daar zijn!. Mij maakt het niet uit waar, want ik geniet van bijna elke plek in Portugal. Wij rijden daar zo naar toe!
Wat grappig zeg…. smaken verschillen! We wonen nu vijf jaar in Portugal en genieten juist volop van al het lekkers. Van de verse knapperige broodjes in de pastelaria tot de heerlijke Portugese maaltijden in de vele restaurantjes. En op zondag ergens aan de kust een vis vers van de grill op je bord krijgen… Heerlijk! We misten aan het begin nog wel eens groenten, maar dat bleek een kwestie van vragen en het wordt geregeld. Vaak is het er gewoon, maar net niet bij het gerecht dat je bestelde.
En voor die gouden tip: doe vooral Aveiro aan! Daar zit bijvoorbeeld Mercatu, met een kleine maar overheerlijke lunchkaart waar alles vers en zelf gemaakt is (houd ruimte voor het toetje!), ’s avonds naar O Batel (alles van topkwaliteit, ook de wijn) of Cais da Tosca (fantastische petiscos en Portugees muziekje op de speakers) of naar het gezellige Musgo voor een smakelijk vegetarisch driegangenmenu en o ja vergeet vooral niet om ook even langs Barra te gaan, het kustplaatsje bij Aveiro. Daar zit Barba Azul met erg lekkere en originele sushicreaties, een heerlijke traditionele churrasqueira en ook de steengoede pizzeria Brasão (met de échte pizza’s).
Hallo,
Uiteraard eten we ook vaak prima in Portugal. En vertoeven we graag in een pastelaria.
Groet,
Gerda de Jonge
ooh dat gaan wij zeker doen. Barra is fantastisch in het voorjaar voor mooie strandwandelingen en de voor de traditionele zanggroepen die optreden rond de 25 ste april.
Mijn reactie moet heus niet als een klaagzang worden opgevat. Wij vermaken ons prima, ook met brood en zoetigheid uit de Pastelaria’s.
Dank voor de tips Hester en wij doen zeker Aveiro e.o. snel weer aan.
Eten op marktjes doe ik ook graag in het buitenland. Daarnaast haal ik in de zomer ook graag eten af om vervolgens te gaan picknicken in het bos of in een park. Hopelijk wordt het snel weer mooi weer! Ook kijk ik uit naar boswandelingen nu de bomen weer in bloei staan.